σύαγχος

-ον, Α

1. αυτός που πνίγει χοίρους

2. (κατά τον Ησύχ.) «ῥίζα, ἐν ᾗ οἱ συς θηρεύονται».

[ΕΤΥΜΟΛ. < σῦς «χοίρος» + -αγχος (< ἄγχω «πνίγω»), πρβλ. κύν-αγχος].